دل داده ام بر باد،بر هرچه باداباد 

                                                  مجنون تر از لیلی ، شیرین تر از فرهاد

چشمانت مرا مدهوش میکنند

مست مستان  و درویش می کنند

دگر بار مرا عاشق می کنند

دیوانه و شیدا می کنند

رو بر گرداننده و زمین را نظاره میکنم

چندی از پس چشم نگاهی میکنم

می خندی و دلم هوایی میشود

می خندم و دلم حاشا می کند

چه خوش است زندگی کردن نگاهت

غرق شدن در چشمان سیاهت

هرم دستانت مرا اسمانی می کنند

فلک ز بحر وجود تمنا  می کند

که تو ای معشوق دلربا سوار بر دل این بینوا

نکند رها کنی دست این عاشق بی پروا را

نکند شبی شود سیه کنی اختران را

نکند سر به بیابان  گیری

که عاشق مجنون رود به پیری!!