خویشتن
من خویشتن را از عشق فرسوده ام.
درخشندگی انها از این بود که من مدام به خاطرشان میسوختم و از ان خسته نمیشدم.هرشوری برایم نوعی فرسودگی از عشق بوده است،ولی فرسودگی دلپذیری.
از ترس انکه عشقی را از دست بدهم گاهی توانسته ام به غم و اندوه و دلتنگی ها و دردهایی که در غیراینصورت به دشواری تحملشان میکردم علاقه پیدا کنم.
باید دوست بداریم بی انکه پی خوبی یا بدی ان باشیم^^
نظرات شما عزیزان:
[ یک شنبه 17 دی 1396برچسب:اندره ژید,مائدههای زمینی,
] [ 2:34 ] [ اتنا حاجی صفر علی{علما گتسبی ][