شعری که شمس تبریزی وقتی برای شیفتگی مولانا نسبت به او دشنام میدادند و او ترکیه را ترک کرد:

                                       خواهم اینبار انچنان رفتن                     که نداند کسی کجایم من

                                      همه گردند در طلب عاجز                     ندهد کس نشان ز من هرگز

                                      چون بمانم دراز،گویند این                     که ورا دشمنی بکشت یقین